Salvius, beroemde rechtsgeleerde, wiens volledige naam waarschijnlijk Lucius Octavius Cornelius S. Iulianus Aemilianus luidde, werd ca. 100 nC geboren en overleed ca. 170 nC. S. doorliep een schitterende ambtelijke carrière, die eindigde met het consulaat (148), het pontificaat en het stadhouderschap van achtereenvolgens Germania inferior, Hispania citerior en Africa. Reeds op jeugdige leeftijd werd hij door keizer Hadrianus belast met de herziening van de edicta praetoria en de uitgave daarvan in het z.g. edictum perpetuum. Zijn voornaamste werk was een systematische uiteenzetting van het burgerlijk recht, de Digesta in 90 boeken. Dit werk is ons uit citaten bekend doordat talrijke latere juristen - o.a. Marcellus en Paulus - het van commentaar hebben voorzien en vele passages eruit zijn overgenomen in de Digesta van het Corpus iuris. Andere werken van S. waren een verzameling Responsa en een monografie De ambiguitatibus.
S. wordt algemeen beschouwd als een van de knapste
romeinse juristen. Hij muntte uit door kritische
zin, bondige en scherpzinnige formulering en heldere
stijl; hij was een meester in het verklaren van
moeilijke juridische begrippen.
Lit. O. Lenel, Das Edictum perpetuum³ (Leipzig 1927). W.
Rechnitz, Studien zu S. Julianus (Weimar 1925). A. Guarino,
S. Iulianus (Catania 1946). E. Seidl, Römische Rechtsgeschichte
und römisches Zivilprozessrecht (Köln 1962) 177-186.
E. Bund, Untersuchungen zur Methode Julians (ib. 1965).
[Nuchelmans]