Sextus Pompeius Festus, de epitomator van De verborum significatu van Verrius Flaccus, stamde waarschijnlijk uit Narbo (tegen het einde van de 2e eeuw). Hij volgde in zijn samenvattende bewerking in 20 boeken zijn voorbeeld op de voet, maar liet uitgestorven woorden weg en trachtte zo bondig mogelijk te formuleren. Hier en daar voegde hij echter ook zelfstandig iets toe of verweet hij zijn voorganger een onjuistheid. Het uittreksel van F. heeft het zeer omvangrijke origineel verdrongen. F. is slechts in één zwaar gehavend handschrift uit de 11e eeuw (codex Farnesianus, tegenwoordig te Napels) tot ons gekomen; .de eerste tien boeken zijn geheel verloren. Ten tijde van Karel de Grote heeft Paulus Diaconus een uittreksel uit F. gemaakt.
Evenals middeleeuwse glossen
op Isidorus'
Etymologie draagt dit excerpt bij tot de opvulling
van de hiaten in het handschrift van F.
Lit. Uitgaven: W. M. Lindsay (Leipzig 1913). Id., Glossaria
Latina 4 (Paris 1930) 93-467. - R. Helm (PRE 24, 2316-2319).
[Bartelink]