Alciphron (Ἀλκίφρων), griekse schrijver uit de 2e eeuw nC, van wiens leven niets bekend is. We bezitten van A. vier boeken met 118 fictieve brieven (22 van vissers, 39 van boeren, 41 van klaplopers en 16 van hetaeren) en zes fragmenten. De beide laatste hetaeren-brieven vormen de correspondentie tussen de atheense blijspeldichter Menander en diens vriendin Glycera; ze behandelen de vraag of Menander moet ingaan op een uitnodiging van koning Ptolemacus om naar Egypte te komen. Glycera's conclusie is: 'Athene is ondenkbaar zonder Menander, Menander zonder Glycera'.
De brieven zijn geschreven in een vrij zuivere taal
en stijl, die soms sterk aan zijn tijdgenoot
Lucianus
doen denken, en tekenen op charmante wijze het dagelijkse
leven van verschillende standen in het Athene
van de 4e eeuw vC, waarin de briefschrijvers
gedacht zijn. Vooral in de hetaeren-brieven is de
invloed van de Nieuwe Komedie sterk.
Van de handschriften, die geen van alle de volledige
verzameling bevatten, zijn de oudste een codex Vindobonensis
(11e eeuw) en een Parisinus (13e eeuw).
Lit. Editio princeps (van 44 brieven uit de eerste twee boeken)
in Collectio Epistularum Graecarum (Venetië 1499). Moderne
uitgaven: M. A. Schepers, Alciphronis epistulae (Leipzig
1905) en, met engelse vertaling in A. R. Benner/F. H. Fobes,
Alciphron, Aelian, Philostratus, The Letters ((London 1949). W.
Schmid (PRE 1, 1548v). K. Gerth (PRE, Supplement 8,
735v].
[Nuchelmans]